سلامی مجدد بعد از یک غیبت طولانی

سلام پسر گلم

الان که دارم برات می نویسم، بعد از یه تاخیر خیلی طولانی و پشت سر گذاشتن یه جشن تولد سه سالگی و خیلی اتفاقای قشنگ تو این مدت، از ترس اینکه خاطرات این روزهاتو روزی فراموش کنم تصمیم گرفتم مجدد برات شروع به نوشتن کنم. 

(عکس همین الانت، بابایی مدل تاج خروسی برات درست کرده)

پسر گل و قشنگم، الان ساعت حدودای یک نیمه شبه 26 شهریور 1395 هست. جالبه لدونی شما بیداری و داری بدو بدو می کنی. بیچاره همسایه های طبقه پایینمون تا الان حداقل سه مرتبه از دست بدوبدوهای شما شاکی شدن. دو باری هم به سقفشون زدن تا ما رو دعوت به آرامش کنن. 

الان کمی بیشتر از سه سال و هفت ماهه هستی. هنوز هم خیلی ها فکر می کنن شما دختری. مخصوصا بخاطر چهره ضریف و صدای نازکی که داری. 

خیلی مهربونی و هر روز از من می خوای شماره تلفن خونه مادرجونینا را به شما بگم و شما بگیری و با مادرجون تهرانیت حرف بزنی. بعضی مواقع هم به مادرجون تبریزی زنگ می زنی. 

امروز دلت برای عرفان تنگ شده بود و مرتب ازم می پرسیدی چرا عرفان نمی یاد خونمون و بالاخره ازم خواستی زنگ بزنم خونشون تا شما با عرفان صحبت کنی.

هفته پیش جشن فارع التحصیلی شما از کلاس سه سالگی و رفتن به کلاس چهارسالگی تونو از طرف مهدکودک در سالن سلف سرویس انستیتوپاستور برگزار کردند. شما یه شعر خیلی خوشگ خوندی و در نهایت یه پازل و یه بازی فکری هدیه گرفتی. مربی مهد کودکت یعنی خاله افسانه خیلی شما رو دوست داره و کلی بوست می کنه. 

(عکس شما در کنار خاله افسانه در روز جشن)

(تصویر شما در کنار دوستات بعد از گرفتن هدیه)

(شما تازه لباس پوشیدی و داریم با مادرجون تهرانی و بابا می ریم جشن)

راستی وقتی می خوای به عکسی فحش بدی می گی بی ادب کنجکاو هر چی هم ازت می پرسم از کی یاد گرفتی جواب قانع کننده ای نمی دی. یه شخصیت خیالی به نام عمو مزی برای خودت داری که می گی از اون یاد گرفتی.

یکی دو هفته پیش هم با دوستات رفته بودین پارک لاله و اونجا خاله افسانه عکس شما رو برای بابا بهزاد فرستاد. 

کم کم هر چی از این روزهات به ذهنم برسه اینجا یادداشت می کنم تا ان شاالله برای همیشه ثبت بشه و یه روزی با خوندنشون لذت ببری. 

عاشقتم پسر نازم